بدیع نو

نگارنده در این کتاب بر آن است علم بدیع را با نگاهی نو بررسی کرده فنون و صنایع متعدد و مشابه را تحت عناوین واحد و مشخص تشریح نماید .بر همین مبنا، مهم ترین و زیباترین اصول و قواعد بدیع کهن از حدود 230صنعت، در کتاب به حدود 70صنعت تقلیل یافته است .در فصل نخست کتاب، از خاستگاه بدیع و مهم ترین عوامل پیدایش آن سخن رفته، همچنین نوعی طبقه بندی تاریخی از آثار بلاغی و بدیعی همراه با دو نمودار صورت گرفته است .از دیگر مباحث این فصل عبارت اند از :بدیع در ایران قبل و بعد از اسلام، و تاثیر یونان بر بلاغت اسلام و ایران .فصل دوم کتاب به ارزیابی بدیع سنتی و ذکر نارسایی ها و کاستی های آن اختصاص دارد .در فصل سوم، صنایع اصلی در بدیع سنتی، همراه با مثال های مختلف، تشریح می شود .فصل چهارم کتاب، شامل مباحث تازه بدیع است که در آن از “فرم”، “محتوا”، “ساختار”، “انسجام”، “موسیقی کلام”، “برجسته سازی و هنجارگریزی”، “آشنایی زدایی”، “آرکی تایپ”، “پارادوکس”، “حسامیزی “و نظایر آن سخن می رود .موضوع فصل پنجم کتاب “سخن بازی “است که طی آن از صنایعی بحث می شود که فاقد ارزش هنری هستند .در فصل ششم، برخی دیدگاه های تازه و اصطلاحات مهم در بدیع، مطرح می شود و در پی آن، در فصل هفتم، غزلی از “حافظ “و شعری از “لورکا “به شیوه “زیباشناسی ” تشریح می شود .فصل هشتم کتاب به بحثی درباره “اصول مشترک در شاهکاری ادبی ” اختصاص دارد که متعاقب آن نمونه ای از آثار منثور و منظوم فارسی از نویسندگان و شعرای پیشین و معاصر درج می گردد .