در خلوت غزل

کلمه ی غزل در اصل به معنای حدیث عشق، عاشقی کردن، و عشق باختن است که در واژهای تقدس آمیز یحب و یحبونه، بر اریکه ی عرش نواخته شد و از “من“ سخن می گوید : «کنت کنز مخفیآ فاحببت ان اعرف …»