از دیار اشتی

هر شاعری مطابق جهان بینی اش تعریف مشخصی برای انسان و جایگاه انسان در جهان دارد. فریدون مشیری، شاعر مهربانی ها، ناچار نگاهی مهربانانه به انسان و عاقبت اش بر روی زمین دارد. او با آگاهی از شرارت ها و جنگ افروزی ها و قدرت طلبی های انسان، همچنان به اعجاز انسان امید دارد. بر این باور است که انسان می تواند انسان باشد و آدمیّت را از نو زنده کند. شعر «نسیمی از دیار آشتی» نخستین شعر از کتاب از دیار آشتی است که نشرچشمه در سال 1371 منتشر کرد. طرح روی جلد کتاب برگرفته از یک کارت پستال یونیسف است که تصویر کبوتر سفید صلح را نشان می دهد که آرام نشسته است و شاخه ی درخت زیتونی را به منقار دارد. بیست و دو سال از انتشار این کتاب می گذرد. نه تنها صلح و آدمیّت به زمین بازنگشته است، بلکه زمین شاهد ظهور وحشی ترین انسان هایی است که تاکنون تاریخ در خود ثبت کرده است: طالبان و داعش. آیا امید فریدون مشیری که اکنون نیست تا این جنایت های از همیشه بدتر را ببیند عبث بوده است؟