من از گورانی ها می ترسم

«من از گورانی ها می ترسم» داستان ترس های یک زن میان سال به اسم فرنگیس است که برخی از آن ها حاصل روان ناآرام او و برخی محصول شرایط اجتماعی است. داستان در شهر کوچکی به اسم گوران می گذرد. فرنگیس از پس حوادث گوناگون، با پرسش های بنیادینی همچون «فعل وعمل درست را چگونه می توان تشخیص داد» یا «زندگی با درد و رنج آیا شایسته ی زیستن هست؟» و … ،مواجه می شود. داستان ساختار خطی دارد و کل حوادث در ظرف زمانی دو ماه اتفاق می افتد؛ حوادثی که فرنگیس را وادار به تغییر می کند. این حوادث در بستر اجتماعی دهه ی شصت و حال حاضر می گذرند. نویسنده با فلاش بک های متعدد گذشته و ترس های فرنگیس را واکاوی می کند. مشکل اصلی فرنگیس سنت دیرپای گوران است که دست و زبان او را بسته است. او تلاش می کند با سنت که مهم ترین منشاء ترس های اوست، مواجه شود. جنایت، عشق، تنهایی، ترس و سنت از مضمون های اصلی این رمان هستند. سلیمانی نویسنده ی اثر می گوید این رمان را در مدت زمان سه ماه نوشته است و مثل آثار دیگرش پرسش های فلسفی مهمی را دریک قصه ی پر ماجرا طرح کرده است…