صد غزل انتقادی حافظ

حافظ، انسان کامل نیست، بلکه کاملا انسان است. از این رو همانقدر بزرگ است که جهان. چرا که انسان، خود جهانی است میان جهان های دیگر. حافظ، انسانی همیشه در راه است، آباد کننده و ویران کننده، دیر می آید و دیر می رود، می آید و نمی رود، هست و نیست، در آسمان است و در زمین، در خانه ها و خیابان ها و کوچه ها و خلوت های ما. در صورت است و در معنا؛ انسانی است مطلقا شاعر و شاعری ست مطلقا انسان. او «حافظه ی ماست و در ذهن و زبان همه ی فارسی زبانان، تا همیشه یی که زبان فارسی و فرهنگ اسلامی / ایرانی پایدار است، حضور دارد» . در ادامه، بخشی از یادداشت استاد بهاءالدین خرمشاهی در ابتدای این کتاب را می خوانیم: این بار، در این کتاب، گزینه ای مشتمل بر صد غزل انتقادی حافظ را با روایت و درایت هیوا مسیح می خوانیم؛ همو که از برجسته ترین شاعران معاصر است و شعر را نیک می شناسد و به ویژه شعر حافظ را که عیار و معیار شعر فارسی است. آنچه تازگی و در این کتاب اهمیت دارد تقطیع نیمایی شعر حافظ است و زیرهم نویسی روشمند آنها، که می تواند معیاری برای نیمایی نویسی هرگونه شعر، اعم از کهن و نو باشد. در مجموع این مجموعه، کار طرفه ای است برای دوستداران شعر حافظ، و نقد ادبی، و انتقاد اجتماعی و فرهنگی که قلمرو طبع خلّاق حافظ است.