سینمای دیوید لینچ

تاد مک گوان کاوشی تحریک‌آمیز در مورد عجیب و غریب و فانتزی را در اثر پیشگامانه دیوید لینچ آغاز می‌کند. او استعداد لینچ را در آمیختن چیزهای عجیب و غریب و عادی مطالعه می کند تا بر ماهیت عجیب خود عادی بودن تأکید کند. هالیوود اغلب به دلیل تحریف واقعیت و ارائه فانتزی های فراری مورد انتقاد قرار می گیرد، اما در فیلم های لینچ، فانتزی به وسیله ای تبدیل می شود که از طریق آن بیننده تشویق می شود تا رابطه ای انقلابی با جهان ایجاد کند.
مک گوان با در نظر گرفتن کل دوران حرفه ای فیلمساز، بازی لینچ را با فانتزی بررسی می کند و تأثیر سیاسی، فرهنگی و وجودی سبک منحصر به فرد او را دنبال می کند. هر فصل در مورد ایده غیرممکن در یکی از فیلم های لینچ، از جمله مخمل آبی و مرد فیل که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، بحث می کند. بزرگراه گمشده و درایو مالهالند که با نقشه متراکم طراحی شده است. مک گوان با نظریه پردازان «عصر طلایی» مطالعات فیلم (کریستین متز، لورا مولوی و ژان لوئی بودری) و با اندیشه زیگموند فروید، ژاک لاکان و هگل درگیر است. مک گوان با استفاده از عجیب بودن لینچ به عنوان نقطه عزیمت، بعد جدیدی به حوزه مطالعات مولف می‌افزاید و لینچ را به عنوان منبع برداشتی جدید و رادیکال از فانتزی نشان می‌دهد.