هگل

“گئورگ ویلهلم فریدریش هگل” (1831-1770) یکی از بزرگ ترین و تاثیرگذارترین فیلسوفان قرن نوزدهم به حساب می آید. بسیاری از عمده ترین جنبش های فلسفی قرن بیستم – از اگزیستانسیالیسم گرفته تا فلسفه ی تحلیلی – ناشی از واکنش هایی بود که در برابر گفته های “هگل” ایجاد می شد. او همچنین در زمینه ی درک آثار، یکی از سخت ترین فیلسوفان به شمار می رود و عقاید پیچیده اش ، گرچه ارزشمند است ، اما اغلب دچار سو تفاهم می شود.
در این مقدمه عالی و شفاف به نام “هگل”، “فردریک بیزر” همه جنبه های اصلی تفکر وی را پوشش می دهد. او “هگل” را در بستر تاریخی آلمان قرن نوزدهم قرار می دهد در حالی که بینش عمیق و اصالت فلسفه ی وی را به بهترین شکل ممکن روشن می کند.
“هگل” که شاهکاری از پژوهش و تحقیق و اثری کاملا شفاف است ، هم نقطه ی شروع ایده آلی است برای کسانی که برای اولین بار به سراغ “هگل” می آیند و هم خوانشی ضروری برای هر دانشجو یا دانشمند فلسفه ی قرن نوزدهم است. در واقع برای هرکسی که بخواهد “هگل” را بدون شناخت زیاد از دنیای فکری او بخواند ، کار “فردریک بیزر” همان چیزی است که زمینه لازم را برای وی فراهم می کند. بسیاری از دشواری های اصلی که “هگل” و دیگر معاصرانش می خواستند آن را طی کنند ، با دقت واضح و تقریبا تحلیلی پیش بینی شده است؛ اما به نظر نمی رسد که این کتاب تفسیر دقیق و ظریف را فدای سادگی سبک کند.
این کتاب کاملا جامع به نظر می رسد و “فردریک بیزر” در قرار دادن “هگل” در چارچوب منازعات و اختلافات فلسفی و سیاسی زمانه خود بسیار عالی عمل می کند. بخش مهم دیگر این کتاب تأکید بر وضعیت مشخص “هگل” به عنوان متافیزیسین (به معنای ارسطویی آن) و چگونگی توانایی ایجاد یک متافیزیک است که هم در برابر آن ایستادگی می کند و هم در واقع نقد کانتی را کامل می کند.