سهم من از بودن تو

 حلقه شدن دستش به دور شانه ام و فشردن تنم به پهلویش باعث شد شرم وجودم را بگیرد: تو بگو کجا بریم؟ فاصله تا روستا خیلی ‏زیاده! می تونی راه بیای؟ ‏ آن همه حس خوب امنیت را، آن گرما و عطر مطبوع را پس زدم و از او فاصله گرفتم … حالم را بد … بد؟ نمی دانم … غریب ‏بود! خوب هم که بود قطعا در آن زمان نمی خواستمش! ‏ واکنشی نشان نداد. برایش مهم نبود.‏ ‏ – آره … بیا بریم … اینجا حتما دزد میاد … یا …‏ بی حوصله دستی بر سرش کشید: از دستو !… بیا بریم تو رو تا یه جای امن برسونم و برگردم یه فکری به حال ماشین کنم. ‏ درهای ماشین را قفل کرد و بطری آب را برداشت: بیا بریم.‏ ترسی دیگر به دلم افتاد: نکنه گرگی چیزی بهمون حمله کنه!‏ خندید : چقدر جون عزیز بودی نشون نمی دادیا! گفتم که گرگا هم تو رو بچشن تف می کنن … دلت به حال من بسوزه … ‏ پشت سرش با گام های تند می رفتم تا عقب نمانم. ‏