لنین و فلسفه

در دهه های 60 و 70 میلادی پایگاه و اعتبار هیچ کدام از چهره های مارکسیسم غربی به اندازه ی لویی آلتوسر نبود؛ در این سال ها الگوی شوروی دیگر بی اعتبار شده بود و راههای جدیدی در فلسفه و سیاست مارکسیستی گشوده میشد نقش ویژه ی التوسر به دلیل تلاش اش برایتعریف فلسفه ای مارکسیستی اهمیت داشت، فلسفه ای که هم می بایست استوار و علمی باشد و هم انقلابی؛ و نتیجه ی این فرآیندبناگذاشته شدن الگوهای جدیدی در نظریه ی مارکسیستی بود.به گفته ی فردریک جیمسون مقالات کتاب لنین و فلسفه که دردهه های یادشده اثری عظیم والهام بخش داشت، امروزه نیز ارزشمند وکارآمد است. از دل این مقالات درکی مشخص از مارکسیسم نمایان می شود؛مارکسیسم در مقام چیزی بیش از فلسفه و متفاوت با آن که مفاهیم اش روشهای عمل کردن نیز هستند و بدین ترتیب نمیتوان این مفاهیم را به شیوه ای بی طرفانه و بدون مداخله ی موضع وتعهد مشخص عملی به بحث گذاشت لنین و فلسفه این اثر کلاسیک التوسره شامل گستره ی وسیعی از حوزه های مورد علاقه ی اووادای سهم اش به فلسفه، اقتصاد، روان کاوی زیبایی شناسی و سیاست است؛کتابی که مهم ترین مقاله ی او، «ایدئولوژی و آپاراتوس های ایدئولوژیک دولت را در خود جا داده است. این تحلیل راه گشا از ایدئولوژی الهام بخش بسیاری از رویکردهای اخیر به این زمینه است، زمینه و موضوعی که امروزه در زمانه ی ما نیز اهمیت دارد.