میمون سرگردان

 زمان آرام‌وقرار ندارد. مثل عشق بی‌تاب است. مثل زنان بیوه یائسه می‌شود. مثل دخترکان دم‌بخت پشت پنجره منتظر می‌ماند. مثل من می‌لرزد از ترس، از حیرانی، از سرگردانی! زمان هم روزی از کار می‌افتد، علی‌رغم میل باطنی‌اش می‌میرد و مثل جنازۀ روی‌دست‌مانده می‌پوسد.