اخرین قارون

«آخرین قارون» نام آخرین رمان اسکات فیتزجرالد است که هرگز فرصت نیافت آن را به پایان برساند. کتابی که به گفته ی منتقدان با ناتمام ماندنش به اندازه ی «اسرار ادوین درود» دیکنز و «اصل لورا»ی ناباکوف و «باغ عدن» همینگوی که مرگ به هیچ کدامشان مجال نداد تا اثرشان را به پایان برسانند، حسرتی عظیم بر دل تاریخ ادبیات جهان بر جا گذاشت. کسی که تی.اس الیوت درباره ی رمان «گتسبی بزرگ» او می گوید:« به نظر می رسد، اولین قدمی ست که بعد از هنری جیمز در ادبیات آمریکا برداشته شده است.» سال ۱۹۴۱ ادموند ویلسون دوست نزدیک فیتزجرالد، نویسنده و منتقد مطرح آمریکایی ویرایش و حاشیه نویسی های مورد نظر فیتزجرالد را روی متن اعمال کرد اما در سال ۱۹۹۳ متیو جی براکولی، استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه که بیش از ۵۰ کتاب در مورد فیتزجرالد و آثارش نوشته بود نسخه ای جدید از این رمان را در انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر کرد. او عقیده داشت نسخه ای که ادموند ویلسون از دست نوشته های فیتزجرالد ارائه داده با نسخه ی اصلی فاصله ی بسیاری دارد و نسخه ی اصلی بسیار شکسته تر از آنی است که او در ویرایش ۱۹۴۱ نشان داده. براکولی فصل هایی از رمان را که فکر می کرد به اجبار به هم پیوسته شده از یکدیگر جدا کرد و تصحیحاتی که ویلسون روی متن پیاده کرده بود حذف نمود و تکه هایی از یادداشت هایی که فیتزجرالد حین کار نوشته بود برای درک بهتر به متن اضافه کرد.