استفان آ. میچل فقید در آخرین سهم خود به ادبیات روانکاوی که دو ماه قبل از مرگ نابهنگامش در 21 دسامبر 2000 منتشر شد، ترکیبی درخشان از ایده‌های مرتبط با یکدیگر ارائه کرد که در اطراف ماتریس رابطه‌ای تجربیات انسانی معلق هستند و جنبه‌هایی از آن را توصیف می‌کنند. . رابطه‌گرایی با مرور مشارکت‌های لووالد، فیربرن، بولبی و سالیوان، ظهور دیدگاه رابطه‌ای در روانکاوی را ترسیم می‌کند، که صداهایشان در درک رابطه بنیادی ذهن به هم نزدیک می‌شوند. میچل از ابعاد چندگانه دلبستگی، بین الاذهانی و نظریه سیستم ها در حمایت از رویکردی بالینی استفاده می کند که به همان اندازه به دلیل پاسخگویی و قابل توجه بودن آن قابل توجه است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.