انیس اخر همین هفته می آید

درد شفابخش نوشتن، برای من یعنی شعر. و شعر نوعی ابتلاء است. ابتلایی که شکل و شناخت، سطح و شیوه، گفت و سلوک، و معنا و مقام آن، در هر شرایطی، مرا به تازه تر شدن طلب می کند. یعنی همواره اوست که مرا می نویسد. من نوشته واژه های خویش ام، نوشته رویاهایی که تنها به تعبیر کلمات کامل می شود. التهاب و عطش این اتفاق به گونه ای بوده که گویی هزار سال زیسته ام همه چشم به راه ایامی، تا توان نوشتن ام باشد، توان ترانه، توان سرودن. شدن، برآمدن، بودن.