اپرای سه پولی

مروری بر کتاب

شما ای آدمیانی که پس از ما می آیید،
بر ما سخت مگیرید
و مخندید آنگاه که بالای دارمان می کشند،
خنده ای ابلهانه در پس ریشتان.
و لعنمان مکنید، هر چند که بزیر افتاده ایم،
بر ما خشم مگیرید بدان گونه که دادگاه گرفت:
مبرا از گناه، نه همه ماییم_
ای آدمیان، حزم را از دست مدهید،
ای آدمیان از ما درس عبرت بیاموزید،
و از خداوند برایم طلب بخشش کنید.

باران می شویدمان و پاکمان می کند
و می شوید جسمی را که زیاده اش خورانده ایم؛
که زیاد دیده است و بیشتر خواسته:
چشمهایمان را زاغان از کاسه بدر می آورند.
راستی را که زیاد اوج گرفته ایم،
و اینک، مانده ایم در اینجا، گوئی از سر تکبر،
آماج نوک پرندگان حریص،
وارفته همچون تپاله ای که بر سر راه افتاده است.
ای برادران، از ما پند بگیرید،
و از خداوند برایمان طلب بخشایش کنید.