به جست و جوی غزاله

“این داستانی زیستن و داستانی مردن” از مشخصه های سلوک غزاله نیز بود. این در حقیقت سلوک رویا بینان تنها ست که مرگشان نیز یادآور دلمشغولی های همیشگی زندگی آن ها ست. این زندگی و مرگ داستانی، مبنای جهان بینی تراژیکی است که تنها در خانه شعر و داستان و هنر، روشنای آرام بخشی می یابد. و هنگامی که این خانه و پناهگاه هم ناامن می شود و دستخوش اضطراب و آسیب می ماند، آرامش به کلی برهم می خورد.