ثروت مشترک

هنگامه‌ی عجیبی از زندگی بشری‌ست و شاید بتوان گفت اولین و خطیرترین لحظه‌‎هاست! اولین‌بار است که جهان به معنای واقعی در سراشیبی نابودی‌ست و عده‌ای از وال‌استریت تا نیاوران معتقدند که همین وضعیت «طبیعی» و درست است! و درست به همین دلیل، خطیرترین است؛ برای نجات نوع بشر و زمین، اگر همین اکنون از این وضعیت طبیعی وال‌استریت‌نشین‌ها و نیاوران‌نشین‌ها عبور نکنیم، کار همه‌مان تمام است! اینکه چه باید کرد و بدیل ما چیست، همواره موضوع پرسش و محل مناقشه بوده و همه‌ی بدیل‌های ممکن و مطروحه هم با غوغاسالاری بی‌وقفه‌ی الیگارشی جهان سرمایه، هماره در نطفه خفه شده‌اند. اما نیروی مقاومت زنده است و به مدد ایده‌های رهایی‌بخش، هیچ‌گاه تسلیم صحنه‌گردانی شر عظیم نشده‌است. کتاب «ثروت مشترک: بدیلی فراسوی سرمایه» با نظر به همه‌ی امکان‌های «درونی» ایدئولژی‌های مسلط، پروژه‌ای زیستی با مبنایی اخلاقی ارائه می‌دهد، برابر امپراتوری؛ پروژه‌ای برای تخیل و درک آن چیزی که همواره گفته‌اند وجود ندارد یا ممکن نیست: یک «بیرون» متصور از درون؛ امر مشترک. درست در دورانی که همه‌ی امر مشترک در مسیر خصوصی‌سازی، به سوژه‌ای برای مصرف‌ بی‌بازگشت تبدیل شده، مایکل هارت و آنتونیو نگری، بیرون از دوگانه‌ی امر خصوصی و عمومی، ثروت مشترک را در مقام بدیل وضعیت، مفصل‌بندی کرده‌اند. این دو فیلسوف و نظریه‌پرداز بزرگ زمانه‌‎ی ما، امر مشترک را در مسیری دموکراتیک، یک خودحکومتی مبتنی بر ثروت اشتراکی می‌بینند که با فهم وضعیت معاصر، بدیلی‌ست برای بیرون‌شدن از شرایط فقدان هستی که ناگزیری و محتومی این چیزی‌ست که جهان نولیبرال برای ما ساخته‌است. به‌واقع، ثروت مشترک، تبیین امکان‌های ساختن بهشت است، در جهنم!