معرفی کتاب دیبای دیداری اثر ابوالفضل بیهقی
“دیبای دیداری” شامل “متن کامل تاریخ بیهقی” به قلم درخشان “ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی” است که این بار با مقدمه ی “مهدی سیدی” و دکتر “محمد جعفر یاحقی” و توضیح و شرح مشکلات آن توسط این دو ادیب پژوهشگر، به همت انتشارت سخن به عرصه ی چاپ رسیده است.
“بیهقی” روایت وقایع را سال 409 هجری قمری آغاز کرد و تا حدود سال 470 یعنی اندکی پیش از مرگ خود آن را ادامه داد. البته این کتاب حاوی روایاتی قبل از سال 409 نیز می باشد؛ از جمله برخی از مهم ترین وقایع تاریخی بعد از اسلام که بیشتر در خراسان اتفاق افتاده است. از طرفی می توان گفت “بیهقی” بیشتر، روایت های دیگران را در مورد این وقایع ذکر کرده است. آنچه امروزه از تاریخ بیهقی باقی مانده است با کتاب پنجم آغاز می شود و با جلد دهم به پایان می رسد و دامنه ی وقایع، محدود به حوادثی است که پس از مرگ سلطان محمود غزنوی (سال 421 ه ق) و گریختن سلطان مسعود غزنوی به هند (سال 432 ه ق) است. ) اتفاق افتاده است. علاوه بر این، “باب خوارزم” از این کتاب، مربوط به دوران پادشاهی سلطان محمود غزنوی است.
گفته می شود که شیوه ی نگارش “بیهقی” برگرفته از نثر استاد وی، بونصر مشکان است . به این شکل که به فراخور ادبیات زمانه، چیزی بین زبان ساده و مرسل است که در قرن چهارم در خراسان رواج داشت. او به لطف تأثیر ادبیات عرب مجبور شد از سبک اول فراتر رود. همچنین لازم به یادآوری است که چون بیهقی در خدمت پادشاهان غزنوی بود ، نمی توانست اشتباهات آنها را مستقیما بیان کند و مجبور بود از ایهام و ابهام برای اشاره به موارد مدنظر خود استفاده کند.
“بیهقی” روایت وقایع را سال 409 هجری قمری آغاز کرد و تا حدود سال 470 یعنی اندکی پیش از مرگ خود آن را ادامه داد. البته این کتاب حاوی روایاتی قبل از سال 409 نیز می باشد؛ از جمله برخی از مهم ترین وقایع تاریخی بعد از اسلام که بیشتر در خراسان اتفاق افتاده است. از طرفی می توان گفت “بیهقی” بیشتر، روایت های دیگران را در مورد این وقایع ذکر کرده است. آنچه امروزه از تاریخ بیهقی باقی مانده است با کتاب پنجم آغاز می شود و با جلد دهم به پایان می رسد و دامنه ی وقایع، محدود به حوادثی است که پس از مرگ سلطان محمود غزنوی (سال 421 ه ق) و گریختن سلطان مسعود غزنوی به هند (سال 432 ه ق) است. ) اتفاق افتاده است. علاوه بر این، “باب خوارزم” از این کتاب، مربوط به دوران پادشاهی سلطان محمود غزنوی است.
گفته می شود که شیوه ی نگارش “بیهقی” برگرفته از نثر استاد وی، بونصر مشکان است . به این شکل که به فراخور ادبیات زمانه، چیزی بین زبان ساده و مرسل است که در قرن چهارم در خراسان رواج داشت. او به لطف تأثیر ادبیات عرب مجبور شد از سبک اول فراتر رود. همچنین لازم به یادآوری است که چون بیهقی در خدمت پادشاهان غزنوی بود ، نمی توانست اشتباهات آنها را مستقیما بیان کند و مجبور بود از ایهام و ابهام برای اشاره به موارد مدنظر خود استفاده کند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.