سفرنامه ناصرخسرو

“سفرنامه ناصر خسرو قبادیانی مروزی” به کوشش دکتر “محمد دبیرسیاقی ” کتابی است که یکی از معروف ترین آثار سفرنامه ای کشور را همراه با حواشی، تعلیقات و فهارس اعلام تاریخی در اختیار خوانندگان قرار می دهد. این اثر که به قلم “ناصر خسرو قبادیانی بلخی” به رشته ی تحریر درآمده، شرحی است از یک سفر هفت ساله که در سال 437 هجری قمری از مرو آغاز گردید و در سال 444 هجری قمری در بلخ پایان یافت. “ناصرخسرو” در این مسیر شهرهای مختلفی را پشت سر می گذارد که از معروف ترین آن ها می توان به سرخس، نیشابور، دامغان، سمنان، قزوین، شمیران، شام، بیروت، حیفا، بیت المقدس، مکه، مدینه، قاهره، اسکندریه، بصره واصفهان اشاره کرد.
شروع این سفر برای “ناصرخسرو” در پی خوابی بود که او را وا داشت به سفر حج برود. او از کار دیوانی خود کناره گیری نمود و راه سفر را در پیش گرفت. این اثر دارای اطلاعات دقیق و ارزشمندی از تاریخ و جغرافیای هر منطقه و آداب و رسوم مردم آن ناحیه است. “ناصرخسرو” سبک نگارشی منحصر به فردی داشته و با توصیفات ساده و نثر روان، توجه خواننده را به گفته های خود جلب می کند. او از پیچیدگی و تکلف دوری گزیده و بیشتر سعی می کند با شرح دیدنی هایی که طی سفرش با آن ها رو به رو شده، مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. او اصل بی طرفی و صداقت را در نوشته هایش حفظ کرده و با توجهی مثال زدنی، جزییات جامعه شناختی، بافت ساختمان ها، معیشت مردم و تجارت و اقتصاد مکان هایی را که به آن سفر کرده، ذکر می کند. “سفرنامه ناصر خسرو قبادیانی مروزی” یک سند تاریخی مهم به حساب می آید و از نخستین سفرنامه هایی است که به زبان فارسی نوشته شده است.