منم،مرجان!

اساس خلقت دنیا را بر مدار فرصت ها گذاشته اند. خداست که از روی عشق به همه هستی فرصت می دهد و در این میان تنها عاشقانند که از روی ادب، فرصت شناسی می کنند. آن چه می خوانید قصه کسی است که همه عمر فرصت هایش را سوزانده و چیزی در دست ندارد. اگر زنی که خود را رسوا کرده عاشق یک مرد آبرومند شود، چه کسی به جز خدا می تواند ستار العیوب شود و برای او پادرمیانی کند؟!