واج شناسی شاهنامه

یکی از بایسته ترین خویشکاری های پژوهش متن شاهنامه، تعیین خوانش واژه های آن است، بدان گونه که خود سراینده می خواند. در این کتاب کوشیده شده با بهره گیری از همه منابع موجود، از متون کهنه گرفته تا بررسی های کنونی، خوانش احتمالی فردوسی تعیین شود. برای این کار، نخست وضعیت هر واژه در زبان پارسی میانه بررسی شده و سپس در دستنویس های متون سده پنجم. خوانش واژگان در این دو دوره، در کنار توانش قافیه در خود شاهنامه، مهم ترین ملاک و دستمایه در تعیین خوانش واژگان شاهنامه است. پس از ثبت خوانش هر واژه، به بررسی آن واژه در شاهنامه پرداخته شده است.