کندوکاوی در تاریخ کار

کار مشخص می کند که ما چه کسی هستیم. وضعیت ما را تعیین می کند و تعیین می کند که چگونه، کجا و با چه کسی بیشتر وقت خود را بگذرانیم. ارزش خود ما را واسطه می کند و ارزش های ما را شکل می دهد. اما آیا ما سخت کوشیم که به اندازه خودمان سخت کار کنیم؟ آیا اجداد عصر حجر ما نیز زندگی می کردند تا کار کنند و کار می کردند تا زندگی کنند؟ و دنیایی که در آن کار نقش بسیار کمتری ایفا می کند چگونه می تواند باشد؟

برای پاسخ به این پرسش‌ها، جیمز سوزمن تاریخچه بزرگی از «کار» را از منشأ حیات روی زمین تا زمان حال خودکارتر ما ترسیم می‌کند و برخی از عمیق‌ترین فرضیات ما را در مورد اینکه چه کسی هستیم به چالش می‌کشد. او با به دست آوردن بینش هایی از انسان شناسی، باستان شناسی، زیست شناسی تکاملی، جانورشناسی، فیزیک و اقتصاد، نشان می دهد که در حالی که ما برای یافتن معنا و هدف لذت در کار تکامل یافته ایم، در بیشتر تاریخ بشر، اجداد ما بسیار کمتر کار کرده اند و در مورد کار بسیار متفاوت فکر می کرده اند. ما اکنون انجام می دهیم. او نشان می دهد که چگونه فرهنگ کار معاصر ما ریشه در انقلاب کشاورزی ده هزار سال پیش دارد. احساس ما از انسان بودن با گذار از علوفه جویی به تولید غذا و بعدها مهاجرت ما به شهرها تغییر کرد. از آن زمان، روابط ما با یکدیگر و با محیط هایمان، و حتی احساس ما از گذشت زمان، یکسان نبوده است.

سوزمن با این استدلال که ما در بحبوحه یک نقطه دگرگون کننده مشابه در تاریخ هستیم، نشان می دهد که چگونه اتوماسیون ممکن است رابطه ما با کار را متحول کند و با انجام این کار آینده ای پایدارتر و عادلانه تر برای جهان و خودمان ایجاد کند.